ตอนผมเรียนประถมนี่ จำได้นะครับ เพราะว่าพึ่งผ่านมาไม่นานนี้เองครับ เง้อ
คุณครูแกก็จะ เขียนใส่กระดานครับ เราก็ เขียนจดใส่สมุดตาม ขี้เกียจนะครับบอกตรงๆ ครูก็ สั่งให้จดตลอดเลย เข้าชั่วโมงเรียนก็ ครูก็จับช๊อกเขียนกระดานดำไปเรื่อยๆครับ
พอครบสัปดาห์ก็ ต้องเอาส่งให้คุณครูตรวจว่าจดหรือเปล่าครับ
ก็ ไม่เข้าใจอะไรครับตอนเด็กๆ
พอโตมา เอ่อ ใช้ได้แฮ่ะ จำได้ครับ เขียนไปก็สะกดทีละตัวไป มันทำให้เราจำได้ครับ
การเรียน สำคัญเริ่มแรกที่ การจดจำครับ สำคัญมากๆเลยครับก่อนที่จะไปสเต๊บอื่นๆครับ
พอโตมา เรียนรู้ชั้นสูงขึ้นมา นี่เลยครับ เป็นพื้นฐานสำคัญเลยครับ สุ จิ ปุ ลิ นี่ต้องมีให้ครบครับ
ไม่ได้ต่อต้าน media ใหม่ๆนะครับ มีก็ดีครับ แต่ ถ้าจะมี พื้นฐานเริ่มแรกก็ไม่ควรละเลยครับ ไม่ใช่เด็กยังกากอยู่เลย ยังไม่เป็นยังไม่เรียนรู้การจดจำเลย แม่มก็ใส่แผ่น LCD ให้เด็กมันเล่น ความรับผิดชอบกับสิ่งของต้องยอมรับครับว่า มีน้อยกว่าผู้ใหญ่ครับ มันพังได้ครับ แล้วก็ต้องซ่อม ก็ใคร ผู้ปกครองไงครับ ได้มาก็หาเรื่อง เล่นเกมส์ ลงเกมส์อีก เชื่อสิครับ ควบคุมยังไงให้อยู่ ของพวกนี้ ไม่ใช่ว่าสักแต่แจกนะครับ ต้องควบคุมอย่างเข้มงวดด้วยครับ ถึงจะมีประสิทธิภาพครับ
ขั้นตอนที่ผมว่านะ สเต๊บ memorize มันยังไม่ได้เลยครับ ทีนี้จะยากในขั้นต่อไป ไม่ว่าจะ analyse ไปจนถึงขั้น synthesize มันจะลัดขั้นตอนการศึกษาตรงนี้ไม่ได้ครับ อันนี้ว่ากันตรงๆนะครับ จะแจกหนะ มันง่ายครับ แต่ ให้เด็กมันเรียนรู้ต่อเนื่อง และ เป็นพื้นฐานให้มันโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีวันข้างหน้าได้ ในงบประมาณเท่านี้ มันมีอะไรที่น่าทำกว่านี้เยอะครับ
ไม่ใช่ว่าไม่ดีครับ แท๊บเล็ทนี่ ดีครับ แต่ ดูจากนโยบายแล้ว ไม่เห็นมันจะควบคุมอะไรเลยเป็นชิ้นเป็นอันนะครับ มีหวัง เละ สถานเดียวครับ ค่ามันอาจจะน้อยกว่า กระดานชนวน สมัยที่ลุงเชนเรียนประถมอยู่ก็เป็นได้นะครับ อิอิกำ
