มาเข้าเรื่องหมาตัวในภาพดีกว่าครับ
ไม่ทราบว่าอาจารย์ Zadman คิดจะพาเจ้านี่ไปหาหมอหรือเปล่าครับ
ถ้าไม่ อาจารย์สามารถที่จะอาบน้ำมันได้หรือเปล่าครับ หมายถึงเบื้องต้นต้องจับตัวมันได้ และ มันไม่โซโล่มือเรานะครับ เง้อ
ถ้า มันยอมให้จับ ก็โอเคครับ ถ้าจะทำหรือว่า มีเวลา และถ้าคิดจะทำก็จัดการได้เลยครับ
หรือว่า ถ้าไม่สามารถทำได้ ด้วยความไม่สะดวกแต่อย่างไรด้วยตามแต่ประการทั้งปวง ก็ไม่เป็นไรครับ
ผมไม่ได้พูดประชดประชันอะไรนะครับ เดี๋ยวจะเข้าใจผิดครับ ถ้ารู้สึกไปอย่างนั้นผมก็ขออภัยด้วยครับ
แต่ว่า พวกสิ่งมีชีวิตไม่ว่าจะคนหรือสัตว์ มันย่อมมีกรรมของแต่ละตัวของแต่ละคนไปครับ ถ้าเราสามารถไปช่วยบรรเทากรรมของมันให้ลดลง หรือถ้ามีใครเค้าทำได้ก็ ดีเหมือนกันครับ แต่ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไรครับเพราะกรรมมันมีอยู่หลายรูปแบบครับ อย่างบางทีคนเรานี่ ข้างนอกนี่ดูสดใส ดูไม่น่าสังเวช ไม่น่าเวทนาอะไร แต่ข้างในใจจริงๆอาจจะเละเทะยิ่งกว่าสภาพหมาตัวนี้อีกนะครับ ซึ่งก็แล้วแต่กรรมของใครของมันครับ แต่ถ้า อิอิกำ อันนี้ก็ต้อง อิอิกำจริงๆครับ อิอิกำ
เข้าเรื่องอีก ถ้าจับมันอาบน้ำได้ อย่างไรให้ใส่ถุงมือไว้ก่อนที่จะจับตัวมันนะครับ เผื่อว่าที่บ้านเราเลี้ยงหมาอยู่แล้วมันจะได้ไม่ไปติดเด็กๆที่บ้านครับ ถุงมือนี่ไม่จำเป็นต้องเป็นถุงมือตรวจโรคอะไรนะครับ ถุงมือซักผ้าหนาๆนี่ก็ได้ครับ
อุปกรณ์อีกอย่างนึงก็คือ แปรงขนนิ่มๆสักหน่อย เราอาจจะใช้พวกแปรงขนหมูขนม้าอะไรก็แล้วแต่จะเรียกแล้วกันครับ จะได้ หรือว่าแปรงขนาดเล็กๆขนนิ่มๆก็ได้ครับ
ส่วนแชมพู ไปเบิกของคุณหมอสัตวแพทย์ใกล้บ้านก็ได้ครับ จากที่ผมประเมินดูด้วยภาพนะครับ เบื้องต้น คาดว่าน่าจะเป็นไรขี้เรื้อนเปียกครับ (ขี้เรื้อนรูขุมขนก็แล้วแต่จะเรียกครับ) เป็นปรสิตชนิดหนึ่งอาศัยในรูขุมขนนี่แหละครับ บนหมาก็มี บนคนก็มี แต่ว่าถิ่นที่อยู่อาศัยมันแตกต่างกันครับ แถมมีอาการอักเสบของผิวหนังซะด้วยครับ ส่วนอื่นๆคงต้องให้สัตวแพทย์ท่านประเมินดูจากการตรวจผิวหนังหาเชื้อร่วมด้วยอีกครับ บางทีสภาพนี้อาจมีเชื้อราร่วมด้วยครับ
อย่างไรถ้าจะไปหาหมอท่าน ถ้าเราไม่สะดวกพาไปหาด้วยก็ แจ้งอาการเบื้องต้นไป ถ่ายภาพให้ดูด้วยแบบนี้นะครับ
อย่างน้อยก็ ขอให้ได้อาบน้ำมันบ้างครับ ใช้แชมพูรักษาผิวหนังก็น่าจะพอช่วยบรรเทาความทรมาณได้ระดับนึงครับ
ส่วนขั้นตอนในการอาบน้ำสุนัขที่เป็นโรคผิวหนัง คงต้องรบกวนปรึกษาสัตวแพทย์ที่เค้าจัดแชมพูยาให้นะครับ ว่าคุณหมอท่านจะว่าอย่างไรก็เอาตามนั้นครับ
ส่วนแปรงที่ผมแนะนำไป จริงอยู่นะครับ ผิวหนังบางจุดมันอาจจะมีอาการอักเสบจนมีแผลเปิด แต่ว่า ไม่อาบก็ไม่ได้ครับ สิ่งสกปรกบนผิวมันยังคาๆอยู่อย่างงั้น ไม่จบไม่สิ้นสักทีครับ ตรงบริเวรที่มันมีสะเก็ดหรือมีคราบไขมันเกาะมากๆ เราเอามือเราถูๆขัดๆ มันออกยากครับ ให้ใช้แปรงชุมแชมพูนี่แหล่ะครับ ผสมน้ำแล้วก็ขัดเบาๆก็หลุดล่อนออกแล้วครับสำหรับผิวหนัง แต่หมามันจะแสบหน่อยก็ไม่เป็นไรครับ อาจจะทำแค่ครั้งสองครั้งในตอนแรก หรือตรงที่ยากในการทำความสะอาด อย่างเช่น อุ้งตีน อะไรอย่างงี้ครับ จุดอับๆมันสะสมเชื้อโรคเยอะครับ ก็ทำความสะอาดให้มันหน่อย
ที่เหลือก็ เช็ดตัวให้แห้ง ถ้าเป็นไปได้ ถ้ามีไดเป่าผมคนนี่แหล่ะครับ ไดขนที่ไม่ค่อยจะมีให้มันแห้งๆหน่อย แล้วก็ ผูกเชือกจำกัดบริเวณมันได้ให้อยู่บนพื้นปูนแห้งๆได้ ก็ดีนะครับ หรือว่า เอามาอยู่บ้านเราก่อนสักอาทิตย์นะครับ อาบน้ำช่วงแรกอาจจะสองวันครั้ง สามวันครั้ง ก็ยังดีครับ คาดว่าอาการบนผิวหนังก็จะเบาๆลงครับ เชื้อบนผิวหนังอาจจะยังคงมีอยู่แต่ปริมาณอาจจะลดลงจากการชะล้างของแชมพูของที่หมอจัดมาให้นะครับ ที่สำคัญเชื้อราบนผิวถ้ามันมีก็คงจะช่วยได้เยอะครับ อย่างไรก็ ตอนล้างแชมพูก็ล้างออกให้หมดนะครับ เพราะเดี๋ยวไม่หมดผิวหนังอาจจะเกิดอาการแพ้ได้ครับ
อย่างไรก็ ถ้าเราทราบน้ำหนักของไอ้เจ้าตัวนี้ก็ ดีเหมือนกันนะครับ เผื่อคุณหมอท่านอาจจะจัดยาให้เรามานะครับ อาจจะใช้เครื่องชั่งน้ำหนักคนเครื่องเล็กๆแล้วอุ้มชั่งน้ำหนักแล้วลบน้ำหนักตัวเราออกก็จะได้น้ำหนักตัวหมาตัวนี้มาครับ
ใช้เวลานะครับ โรคผิวหนัง ผิวผุๆกันแบบนี้ ถ้าดูแลสักหน่อยขนก็จะสวยเหมือนเดิมแล้วครับ
จริงๆมันหมาพันธุ์เลยแหละครับ เพียงแต่ บางทีคนมันก็จัญไรในกรณีเจ้าของทิ้งๆขว้างๆมันนะครับ เพราะว่าหมาพันธุ์นี่ cost ในการดูแลค่อนข้างสูงครับ แต่สำหรับคนรักหมารักแมว ไม่มีคำว่า cost หรอกครับ เพราะว่า มีหมื่นหมดหมื่น มีแสนหมดแสน ไม่มีบ่นหรอกครับถ้ามันอยู่กับเราได้นานๆครับ อย่างหมาผมฟันบิ่นนิดนึงนี่ผมก็แทบบ้าเหมือนกัน เครียดไปเป็นอาทิตย์เลยครับ เง้อ.... มันเป็นขนาดนั้นจริงๆครับสำหรับคนเลี้ยงสัตว์นะครับ ใครจะว่าเวอร์ก็ช่างแม่งเหอะครับ คนเลี้ยงด้วยกันจะเข้าใจครับ
ยังไงถ้าไม่ได้ทำอะไรกับมัน ปล่อยมันไปตามบุญตามกรรม ก็ไม่เป็นไรครับ ถือว่าเป็นกรรมของมันครับ
แต่ถ้ากระจายเรื่องไปให้กับบางท่าน อาจจะในเว็บบอร์ดอื่นๆที่เลี้ยงหมา อย่างเช่นพวกบอร์ด thaidog อะไรงี้ก็ เค้าเห็นเป็นหมาพันธุ์ บางทีเค้าอาจจะอยากยื่นมือเข้ามาช่วยหมาตัวนี้ก็ได้ครับ เนอะ ยังไงมันก็มีเครดิตกว่าหมาไทยตรงที่เป็นหมาพันธุ์นี่แหล่ะครับ รักษาหายแล้วมันก็น่ารักดีนะครับ แบบนี้แหล่ะครับหมาเมืองหนาวมาอยู่ไทย ปัญหาเยอะจัดแบบนี้แหล่ะครับ พอตอนมีปัญหาเจ้าของที่มันจัญไรๆมันก็ทิ้งครับ ไร้ความรับผิดชอบไปซะอย่างงั้น
ยังไงก็ ผมคงช่วยได้เพียงเท่านี้ครับ ที่เหลือก็ แล้วแต่พิจารณานะครับ ขอบคุณอาจารย์ Zaddman ที่เอารูปมาช่วยลงให้ด้วยครับ
