ผู้แต่ง อีสป
Sanook Campus เราขอนำเสนอ
นิทานอีสป ที่อ่านแล้วสนุกแถมยังได้ข้อคิดดีๆ มาฝากเพื่อนๆ กัน โดยวันนี้เราขอนำเสนอ นิทานเรื่อง ราชสีห์กับหนู
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีราชสีห์ตัวหนึ่งนอนหลบพักผ่อนอยู่กลางป่าอย่างมีความสุข แต่มันก็ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะว่ามีหนูตัวหนึ่งวิ่งขึ้นไต่ตามตัวของมัน โดยเจ้าหนูตัวนั้นไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังไต่อยู่นั้นคือราชสีห์ผู้เป็นเจ้าป่าแห่งผืนป่านี้
เมื่อราชสีห์ตื่นขึ้นมันก็ใช้อุ้งเท้าตะครุบเจ้าหนูตัวนั้นอย่างรวดเร็วด้วยความโมโหจากการตื่นจากการงีบหลับ พร้อมพูดว่า
"เจ้าหนูตัวเล็ก เจ้ากล้าดียังไงมารบกวนการนอนของข้า เจ้าไม่รู้หรือว่าข้าคือเจ้าป่าแห่งผืนป่าที่เจ้าอยู่อาศัย ฮึ!!!"
เจ้าหนูตกใจเป็นอย่างมาก มันได้แต่อ้อนวอนราชสีห์ให้ไว้ชีวิตมัน ด้วยความรักตัวกลัวตาย
"ท่านเจ้าป่า ได้โปรดไว้ชีวิตข้าเถิด ข้าเป็นแค่หนูตัวเล็กๆ ข้าทำผิดไปโดยหารู้ไม่ ข้าไม่เคยมีความคิดที่จะทำให้ท่านหงุดหงิด หรือดูหมิ่นท่านเลย ได้โปรดเถิด"
ทางราชสีห์ มองเจ้าหนู และรับรู้ได้ถึงความจริงใจ ว่ามันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ มันจึงปล่อยเจ้าหนูไป พร้อมกล่าวว่า
"ในครั้งนี้ ข้าจะปล่อยเจ้าไป ข้าเชื่อว่าเจ้าไม่ได้มีเจตนา เอาเป็นว่าอย่ามารบกวนการนอนหลับ หรือกวนใจข้าอีกล่ะ เจ้าหนูน้อย"
เจ้าหนูดีใจเป็นอย่างมาก มันจึงกล่าวขอบคุณราชสีห์ว่า
"นับเป็นบุญคุณมากๆ ที่ท่านไว้ชีวิตของข้า ข้ามั่นใจว่าถ้ามีโอกาสข้าจะตอบแทนบุญคุณของท่านให้ได้ ถ้าท่านต้องการความช่วยเหลือจากข้า ขอเพียงให้ท่านส่งเสียงคำราม ข้าจะไปช่วยท่านในทันที"
ราชสีห์ฟังแล้วจึงหัวเราะออกมา พร้อมกล่าวว่า
"ฮ่าๆๆๆๆ หนูตัวจ้อยอย่างเจ้า จะช่วยอะไรข้าได้เล่า เอ้า รีบไปซะ ก่อนที่ข้าจะเปลี่ยนใจจับเจ้ากินนะเจ้าหนู"
หลังจากนั้นไม่นาน ราชสีห์ก็ได้ออกล่าเหยื่อ แต่ดันโชคร้าย มันพลาดท่าไปติดบ่วงเชือกของนายพราน มันพยายามดิ้นๆ ให้หลุดออกจากบ่วง แต่ทำยังไงก็ไม่ออก ด้วยความตกใจ มันจึงส่งเสียงร้องคำรามออกมา เจ้าหนูเมื่อได้ยินเสียงคำรามของราชสีห์มันก็จำได้ จึงวิ่งเข้าไปหาราชสีห์ในทันที และเมื่อมันเห็นว่าราชสีห์ติดบ่วงนายพรานอยู่นั้น มันก็ใช้ฟันของมันแทะเชือกที่พันธนาการราชสีห์ให้หลุดออกและเป็นอิสระ
เมื่อราชสีห์หลุดออกมาจากบ่วงกับดักนายพรานได้แล้ว มันก็กล่าวขอบคุณเจ้าหนูว่า
"ข้าต้องขอบคุณเจ้าจริงๆ เจ้าหนู ที่เจ้ารักษาสัญญาและกลับมาช่วยข้า ข้าขอขอบใจเจ้าจริงๆ"
หลังจากนั้น ราชสีห์กับหนู ก็กลายเป็นเพื่อนสนิทและคอยช่วยเหลือกันทุกครั้งเมื่ออีกฝ่ายมีปัญหาและต้องการความช่วยเหลือ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
อย่าดูถูกคนที่ต่ำต้อยกว่าตน
ผู้ที่ช่วยเหลือผู้อื่น ย่อมได้รับการช่วยเหลือเป็นการตอบแทน
