เรื่องคนที่ตำแหน่งสูงกว่าเราและความรับผิดชอบเยอะกว่าเราในหน้าที่การงานนะครับ
ตามมารยาท และ เซ้นต์ความเป็นผู้นำ นี่ต้องออกครับ จะมากจะน้อย ไปกับลูกน้อง หรือว่า มีงานอะไรก็ตามที่ลงขันกันอย่างงานบุญ สมมตินะ ลูกน้องสอดซองไป 200 บ้าง 500 บ้าง
ลูกพี่สอด 20 บาท... น่าเกลียดตายฮ่าเลยครับ จริงอยู่ว่า ทำเท่าที่ศรัทธาและเท่าที่ไม่เดือดร้อน
เรื่องพวกนี้เรารู้กันอยู่แล้วครับ เรื่องวนเวียนวังเวียงสังคมพวกนี้ มันจะไม่ทำก็กะไรเนาะครับเนาะ คือถ้าหัวหน้างานเราไม่ทำแบบนี้ ว่ากันตรงๆคือมันไม่คือครับ เดี๋ยวขี้ปากคนเค้าจะว่างั้นว่างี้อีกครับ อย่าหาช่องให้เค้าโจมตีได้ เดี๋ยวระบบสายงานบังคับบัญชามันจะไม่สมู๊ทครับ
ถึงว่าครับ ค่าสังคม ที่เราจ่ายๆไปนี่ เยอะนะ สมมติว่าเงินเดือนรับมา เอาเป็นว่า ตั้งแต่ 3 หมื่นกว่าถึงสามแสนกว่า แล้วแต่ตำแหน่ง จะใหญ่จะเล็ก มันก็ต้องมีค่าพวกนี้ครับ ว่าตรงๆ สังคมเรามันเน้นหน้าใหญ่ครับ คนไหนหลุดพ้นตรงนี้ไปได้ ประเสริฐนักแลครับ แต่จะกลายเป็นว่า เค้าก็ไม่เอาเราอีกนะครับ ในมุมมองคนหมู่มากกลายเป็นเราเป็นคนตระหนี่ขี้เหนียวไม่ยอมเสียไม่ยอมจ่ายอะไรเลย คบกับคนกับเพื่อนร่วมงานยากครับ มันถึงเวลาก็ไฟต์บังคับอยู่ดีครับ
แต่ ก็ไม่ใช่ว่าเป็นทุกที่นะ บางดอกก็มีครับ ประเภท หัวหน้าเดือนนี้พวกหนูรวย มื้อนี้เลี้ยงหัวหน้าแล้วกัน แบบนี้ก็ ให้เค้าเลี้ยงเราบ้างครับ นิดๆหน่อยๆ อาจจะ อาหารนั่งโต๊ะร้านอาหารเล็กๆไม่แพงมากนัก ไม่ต้องมีเครื่องดื่มมากนักเพราะน้องจะจ่ายเปลืองครับ ถือว่า เค้ารักเราครับ อยากเลี้ยงเราคืนบ้าง เราก็ให้เค้าทำไปนะครับ เรื่องพวกนี้ ศาสตร์และศิลปแห่งการปกครองคนจริงๆ นอกจากหน้าที่ก็ยังมีเรื่อง ครอบครัวด้วยครับ หมดหน้าที่วันๆก็ ถอดหัวโขน ไปตีหม้อตามสถานที่ต่างๆก็แล้วแต่ใครจะใคร่ทำครับ ดอกนั้น ก็ ไม่เป็นไร เง้อ
ผมเคยจีบนะ สมัยจนๆอยู่ ขอเงินพ่อแม่ใช้อยู่บางส่วนครับ จีบเค้าแหล่ะแต่เค้าไม่เอา ก็จนครับว่ากันตรงๆ เค้าเลยไม่เปิดโอกาสให้ได้ ยสตน.ครับ เง้อ
คิดย้อนไปจนวันนี้มีครอบครัว ผมรู้สึกว่า โชคดีมากๆครับที่ไม่ได้ E Ha รากนั่นมาเป็นเมียครับ ถ้ามันเอาผม ป่านนี้ ผมยิ่งจนลงเรื่อยๆแน่นอน โชคดีจริงๆครับ อิอิกำ
