ไฟไหม้คราวนั้นเกือบถึงหน้าบ้านผม ร้านขายเทปที่ซื้อกันมาแต่เด็กเหลือแค่ชั้นล่าง พอตึกแถวหายไป ไต้ฟ้าก็มาแทน
ร้านนาฬิกาที่ผมซื้อประจำก็ไปด้วย
อยากได้เรือนนั้นจัง ไม่น่าเลย
พอทราบไหมครับว่าเค้าย้ายไปไหน
เวรกรรม เสียดายแทนครับ
สมัยเด็กๆนี่ผมอยู่แถวๆหน้าโรงบาลมหาราชครับ เค้าเรียกว่าอะไรนะ ซอยบ่อนไก่ สงบเงียบดีนะครับแต่ก่อน ปั่นจักรยานไปไม่ไกลก็สนามกีฬากลางแล้ว
ปลายปีที่ผ่านมา ตื่นเต้นมากครับเพราะไม่ได้ไปแถวๆนั้นร่วม 20 ปีได้แล้วครับ ขับผ่านโคราชใช้แต่เส้นสายนอก ไม่ได้แว๊บเข้าไปเลยครับ
เข้าไปนี่ผมงงเลย คือต้องเลี้ยวเข้าทางปีกาซัสนะครับ เข้าตรงไฟฟ้าย่อยคลองไผ่ ติดฝั่งปีกาซัสนี่เลี้ยวซ้ายเพื่อมุ่งเข้าไป รพ.มหาราชนะครับ
เส้นนั้นนี่ แต่ก่อนมีแต่บ้านไม้ครับ บ้านตึกไม่ค่อยมีเลย พวกบ่อตกปลา ฟิชชิ่ง แคมป์ปิ้ง ก็น่าจะหายไปเรียบร้อย วันนั้นผมขับเข้าไปประมาณ4 ทุ่มครับ (บ้านหลังนั้นน้าผมอยู่ขายกับข้าวครับ ใกล้ๆแถวๆมัสยิสที่พึ่งสร้างได้ไม่นานนักครับประมาณ 10 ปีได้) คือ ทั้งเส้น มีแต่ตึกครับ แถมบ้านจัดสรรค์ขึ้นอีก โอ้ว.... แต่ยังดีอย่างคือ ร้านเจ๊ฯสี่แยกตรงข้ามร้านตาแป๊ะ (เจ๊กขายของเจ้าใหญ่สมัยก่อนแถวๆนั้นครับ) บ้านไม้ยังคงอยู่ รอบๆนั้นเค้าก็เป็นตึกกันหมดแล้ว สุดยอดจริงๆครับ
สรุปคือ เปลี่ยนไปจนจำแทบไม่ได้ครับ
แถวๆที่ไฟไหม้นี่ ใช่แถวๆโซนตลาดแม่กิมเฮง อะไรแถวๆโซนนั้นหรือเปล่าครับ ผมก็ไม่รู้จักตรงนั้นนะครับเพราะว่าค่อนข้างห่างกันครับ นานๆทีถึงจะไปดูหนังที่หัวรถไฟสักทีครับ เง้อ.... ว่าแล้วก็คิดถึงครับ
