พอดีวันนี้จะไปดูเคสซันบีมซะหน่อยที่ร้าน Jedi
พอดีท่านคริสล่วงหน้าไปก่อนแล้ว พอผมมาถึงพันทิพเค้าก็จากไปพอดีพร้อมทิ้งคำปริศนาให้ผมว่าวันนี้ร้าน Jedi แปลกๆ
เราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะปกติเจ้บ๊วยก็ยิ้มหวานทุกครั้งที่ผมเดินเข้าไปประจำ ทำให้บรรยากาศดูอบอุ่นขึ้นมาถนัดตา
แต่ไงวันนี้พออยู่หน้าร้านก็รู้สึกถึงบรรยากาศมาดุเหมือนตอนที่ผมยังเป็นตำรวจอวกาศอยู่ได้
เลยลองเข้าไปดูเผื่อจะได้เจออะไรแปลกๆมั่ง
พอเจอเจ้บ๊วยก็พูดว่าสอบถามได้นะค่ะ หน้าตาออกมุ้ยๆ สงสัยอาจยุ่งทำบัญชีอยู่มั่ง ไอ้เราก็ถามหาเคสซันบีมตัว station
แ ต่ ไง...เจ้บ๊วยกลับหันหน้าไปอีกทางเหมือนไม่สนใจใยดี ไอ้ผมก็เห็นท่าไม่ดีเลยหันหน้าไปหาลูกน้องเจ้ที่จับกลุ่มอยู่เป็นก้อนๆ มองในตาน้องๆเค้าดูเหมือนจะหวาดกลัวอยู่ เหมือนโดนอะไรมาสักอย่าง
ผมก็ถามคำถามเดิมๆกับกลุ่มน้องของเค้า น้องเค้าพยายามตั้งสติจะตอบคำถามของผม โดยใช้เวลาคิดอยู่ประมาณเกือบ 30 วินาที โดยน้องเค้ามองไปทางเจ้บ๊วยแต่ก็ไม่ได้วี่แววของคำตอบจะหลุดออกมาจากพระโอรถของเจ้แกเลย
โดยได้มีน้องผู้กล้านางหนึ่งตอบสวนออกมาด้วยเสียงสั่นเครือพอจะจับได้ใจความว่า ไม่มีค่ะ
ไม่เป็นไรสงสัยอาจไม่ใช่วันของผมก็ได้ เลยสอบถามของอย่างอื่นหน่อยก็ได้รับแต่คำตอบว่าไม่ทราบค่ะ วันไหนของจะเข้ามาก็ไม่ทราบอีก โดยทางเจ้บ๊วยก็เมินเฉยต่อผมอีก ไม่ได้เอ๋ยพระโอรถแหม่นแต่น้อย
ผมก็เลยออกอาการเซ้งๆ เหมือนเงินจะหล่นหน้าร้าน เพราะอาการของเจ๊บ๊วยในวันนี้ละมั่งนิ
ตอนออกมาฝนก็เริ่มตั้งเค้าแล้ว กลับบ้านห่มผ้านอนร้องเพลงพี่เสกโลโซดีกว่า แย่จังฮู้
ปล.ผมยังรักเจ๊บ๊วยและน้องๆร้าน Jedi อยู่นะ จุ๊บๆ ผมอาจรูปไ ม่หล่อ แต่หัวใจก็บอบบางนะเจ๊
